معرفی سیستم نیلینگ یا میخکوبی

معرفی سیستم نیلینگ یا میخکوبی

نیلینگ یا میخ‌کوبی خاک (Soil Nailing) یک سیستم سازه نگهبان به منظور حفاظت گود یا شیروانی خاک به روش غیرفعال می‌باشد. نیلینگ خاک شامل نصب و تزریق میلگردهای فولادی با فاصله نزدیک در زمین می­‌باشند. با پیشرفت عملیات اجرا از بالا به پایین، به منظور تامین یکپارچگی، شاتکریت یا دیوار بتنی ایجاد می­‌گردد. کاربرد روش نیلینگ صرفاً محدود به خاک‌ها نبوده بلکه در مصالحی نظیر سنگ نرم یا هوازده نیز قابل استفاده می­‌باشد.
اجزای اصلی یک سیستم نیلینگ عبارتست از:

  1. میلگرد مسلح کننده: میلگرد مسلح کننده اصلی ترین بخش نیلینگ خاک می­‌باشد. این اجزاء در گمانه­‌های از پیش حفاری شده قرارداد شده و توسط دوغاب تزریق می­‌شوند. تنش کششی بطور غیرفعال و به تبع مراحل بعدی حفاری و جابجائی­‌های ایجاد شده در توده خاک، در میلگرد ایجاد می‌­گردد.

  2. دوغاب: دوغاب پس از قرار دادن میلگرد در گمانه، تزریق می‌شود. دوغاب نقش اصلی در انتقال تنش از زمین به میلگرد را بر عهده دارد. همچنین سطحی از محافظت در برابر خوردگی توسط دوغاب ایجاد می گردد.

  3. فاصله دهنده (Centralizer): فاصله دهنده ها، که عموماً از مواد سینتتیک ساخته می‌شوند، به منظور حفظ فاصله میلگرد از جدار گمانه و ایجاد حدقل ضخامت دوغاب در سرتاسر میلگرد نصب می‌شوند. 

  4. تمهیدات محافظت در برابر خوردگی: علاوه بر دوغاب سیمان که محافظت فیزیکی و شیمیایی میلگرد را فراهم می آورد، در صورت لزوم می بایست از روش‌های دیگری (نظیر غلاف پلاستیکی یا پوشش اپوکسی) برای افزایش محافظت در برابر خوردگی استفاده کرد.

  5. هد نیل: هد نیل انتهای رزوه شده میلگرد می‌باشد که بیرون از سطح دیوار قرار می گیرد، و با استفاده از اتصال جوشی یا رزوه ای به صفحه هد نیل نصب شده و میخ را به سطح شیب یا جدار گود متصل می نمایند. هد نیل بسته به نوع اتصال، شامل مهره، واشر و صفحه فولادی، صفحات لچکی و جوش می‌­باشد.

  6. پوشش سطحی: به منظور حفاظت خاک بین میخ ها در برابر فرسایش و ناپایداری موضعی، تامین ارتباط و یکپارچگی بین میخ ها و تامین سطح باربر مناسب برای صفحه سرمیخ، یک پوشش سطحی موقت یا دائم با استفاده از نصب شبکه فولادی و بتن پاشی یا آرماتوربندی و اجرای بتن درجا، ایجاد می‌شود.

  7. سیستم زهکشی: در صورت وجود یا احتمال حضور آب، برای جلوگیری از ایجاد فشار آب در پشت پوشش سطحی، و به منظور جمع آوری و انتقال آب‌های نفوذی، اجرای سیستم زهکشی ضروری می‌­باشد. آبهای جمع آوری شده به خارج از محدوده شیب یا گود هدایت می‌شوند.

روش اجرای سیستم نیلینگ

  1. حفاری گمانه های واقع در محدوده خاکبرداری شده در دیواره گود

  2. نیل گذاری و تزریق گمانه های حفاری شده

  3. اجرای سیستم زهکشی (در صورت لزوم) بر روی دیواره گود

  4. اجرای پوشش سطحی بر روی دیواره گود

  5. کشش نیل­ها (در صورت طرح انکر) و نصب هدنیل

  6. اجرای پوشش دائم بر روی پوشش اولیه (در دیوارهای دائم)

  7. تکرار مراحل 1 تا 7

در صورت لزوم و بسته به مشخصات طرح و شرایط اجرایی، ترتیب مراحل فوق قابل تغییر می‌باشد.
 

عملیات خاکی

عملیات خاکی پروژه به طور کلی شامل دو بخش زیر می‌باشد:
خاکبرداری: کلیه فعالیت های مربوط به تخریب، حفاری و کندن هر نوع زمین، انباشتن، جابجایی، بارگیری و حمل هرگونه مصالح خاکی در محدوده پروژه و یا خارج از آن (در صورت لزوم) که مرتبط با فعالیتهای موضوع پیمان باشد. این عملیات به طور عمده با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات سبک و یا سنگین راه سازی انجام می گیرد، هرچند ممکن است در صورت لزوم و بسته به شرایط، از روش های دستی و یا روش های انفجاری نیز استفاده گردد.

  1. رگلاژ: کلیه فعالیت های مرتبط با تسطیح، آماده سازی، هموارسازی، حذف زواید، پرکردن حفرات و غیره، در کلیه سطوح خاکبرداری، به منظور ایجاد بستر مناسب برای اجرای لایه زهکش و یا نصب شبکه فولادی، در جهت انجام فعالیتهای مرتبط با موضوع پیمان می باشد. این عملیات به طور عمده با استفاده از نیروی انسانی و تجهیزات سبک صورت می گیرد، هرچند ممکن است در صورت نیاز، از ماشین آلات و مصالح و یا سایر روش های دیگر استفاده گردد.

موارد مذکور در این مشخصات فنی عمدتاً ناظر بر عملیات خاکی در محدوده تقریباً 10 متری از خط پروژه می­باشد. عملیات خاکی در داخل گود، به فاصله حداقل 10 متر از خط پروژه، با روش­های مورد تایید و تحت نظر دستگاه نظارت، به صورت تقریباً یکنواخت (حداکثر اختلاف تراز 10 متر و حداکثر شیب کلی 10%) در کف گود و متناسب با پیشرفت اجرای سازه نگهبان، انجام خواهد گرفت.
 

عملیات خاکبرداری

خاکبرداری به صورت پنل بندی شده، از سر ترانشه شروع شده و در ادامه طی مرحله های خاکبرداری، با ارتفاع و طول مشخص، ادامه پیدا می کند.
عملیات خاکبرداری در داخل گود به فاصله حداقل 0/5 متر از خط پروژه، با استفاده از ماشین آلاتی چون لودر (که دقت اجرایی کمتری دارند) امکان پذیر می باشد، ولی محدوده 0/5 متری از خط پروژه باید با استفاده از ماشین آلاتی با دقت بالاتر (مانند بیل مکانیکی) خاکبرداری گردد.
اولین مرحله یا پنل خاکبرداری دارای ارتفاعی که خاک بتواند در کوتاه مدت (حدود 24 تا حداکثر 48 ساعت) بدون محافظت پایدار بماند و حداکثر 2 متر (معادل عرض ورق شبکه های فولادی) خواهد بود. ارتفاع پنل های بعدی نیز حداکثر به اندازه عرض یک شبکه فولادی یا کمتر، طبق نظر دستگاه نظارت (براساس شرایط پایداری دیواره) خواهد بود. پنل برداری بدون اجرای سازه نگهبان (یا حداقل اجرای پوشش سطحی، در ترازهایی که طبق نقشه ها نیلی در پنل خاکبرداری شده وجود ندارد) با ارتفاع بیش از عرض یک شبکه فولادی به هیچ وجه مجاز نمی باشد. در غیر این صورت، پیمانکار باید پیشنهاد اصلاحی خود را به دستگاه نظارت اعلام و در نهایت طبق نظر دستگاه نظارت نسبت به انجام اقدام اصلاحی در اسرع وقت اقدام نماید.
طول هر پنل خاکبرداری بسته به وضعیت دیواره گود متغیر می باشد. به طور کلی طول پنل های خاکبرداری 6 متر می باشد. در خاکهای ریزشی، یا سسست و کم مقاومت، یا در مواردی که پایداری و جابجایی های دیواره گود در صورت پنل برداری با طول زیاد مورد تردید می باشد، حداکثر طول هر پنل می تواند طبق نظر دستگاه نظارت تا مقدار معادل فاصله افقی دو نیل مجاور کاهش یابد. در زمین های دارای مقاومت کافی، حداکثر طول مجاز پنل تابع توان اجرایی پیمانکار می باشد.
معمولا بحرانی ترین و ضعیت ناپایداری در زمان اجرا دیده می شود. پس از حفاری و قبل از اجرای شاتکریت و نیل گذاری بیشترین احتمال وقوع ناپایداری وجود دارد. بدین منظور پس از هر مرحله حفاری می بایست وضعیت ظاهری شیب مورد توجه قرار گیرد. شکم دادگی و دیده شدن جابجایی های بیش از حد از مواردی است که می تواند مقدمه ای برای رخداد ناپایداری و ریزش باشد. در صورت مشاهده علائمی از وقوع ناپایداری، این موارد می بایست فوراً به اطلاع دستگاه نظارت رسانده شود.

عملیات رگلاژ

عملیات رگلاژ به منظور ایجاد بستری صاف و همواری برای نصب و اجرای لایه زهکش (در صورت وجود) و شبکه فولادی، و به طور عمده با استفاده از نیروی انسانی و ابزار و تجهیزات سبک، انجام می گیرد. بدین منظور زواید و بیرون زدگی های سطح مانند قلوه سنگ ها و یا برجستگی ها در شیاریهای باقی مانده از خاکبرداری یا بیل مکانیکی، در صورتیکه ارتفاع بیرون زدگی بیش از رواداری ضخامت شات کریت (طبق مشخصات فنی مربوط) باشد، باید زدوده شود. در غیر اینصورت فاصله شبکه فولادی از سطح دیواره و ضخامت شات کریت از محل برجستگی ها محاسبه می شود.
زواید بزرگ مانند قطعات بولدر، در صورتیکه عمده حجم آن بیرون از سطح قررا گرفته باشد باید به نحو مطلوبی زدوده شود. روش حذف این زواید باید به گونه ای باشد که آسیبی به نقاط مجاور نرساند. در صورتیکه بخش عمده قطعات سنگی بزرگ در داخل خاک قرار داشته باشد، حفظ آن مشروط بر آنکه مشکل پایدار کلی یا موضعی ایجاد ننماید مجاز می باشد، در غیر اینصورت باید قسمت بیرون زده به نحو مناسبی ( مانند تخریب) زدوده گردد.
تورفتگی های موضعی که در زمان اجرای پوشش سطحی بوسیله شات کریت پر می شود و خللی در نصب مش ایجاد نمی کند. نیازی به رگلاژ و ترمیم ندارد. تورفتگی های قابل توجه (از لحاظ عمق و یا وسعت) که باعث صعوبت نصب مش شده و یا بروز مشکلات فنی یا اجرایی برای هریک از فعالیتهای اجرای سازه نگهبان نماید، به نحو مناسبی پر شود.

روادارهای مجاز

با توجه به ماهیت اجرای عملیات خاکبرداری، از آنجا که عملیات مذکور با استفاده از ابزارهای مکانیکی انجام خواهد گرفت، رواداری های زیر برای سطح تمام شده خاکبرداری (پس از رگلاژ) مدنظر می باشد:

  • پیش/ پس روی نسبت به خط پروژه در دیواره های قائم بدون برم:10+/25- سانتیمتر

  • زاویه انحراف دیوار گود از امتداد قائم: 1 درجه

  • زاویه انحراف دیوار گود در هر مرحله نسبت به امتداد قائم: 3 درجه

  • پس روی دیواره در اثر شیب منفی دیوار: 20 سانتیمتر

  • تراز کف پنل برداشته شده: 25 سانتیمتر

حفاری گمانه

از نظر ترتیب انجام عملیات، حفاری گمانه ها به طور کلی می تواند در مقاطع زمانی ذیل صورت پذیرد:
الف) حفاری از روی خاک: پس از اتمام عملیات خاکی و قبل از اجرای عملیات نصب مش
ب)حفاری از روی مش: پس از اتمام عملیات نصب مش و قبل از اجرای شات کریت
ج)حفاری از روی شات کریت: پس از اتمام عملیات اجرای شات کریت
در عمل، ترتیب انجام عملیات تابع نوع خاک و شرایط و روش اجرا می باشد.
پیمانکار موظف است در مورد کلیه کارهای حفاری، گزارش های کارگاهی را تهیه و در خلال دوره اجرا در دسترس نگهدارد، و در صورت درخواست دستگاه نظارت به آن دستگاه ارائه نماید.

آمادگی برای حفاری

حفاری گمانه پس از انجام مراحل زیر می تواند آغاز گردد:
(الف) اتمام عملیات مرحله قبل و اخذ تاییدیه از دستگاه نظارت در مورد صحت انجام آن
(
ب) پیاده سازی موقعیت دقیق گمانه در محل
(
ج) اخذ مجوز شروع عملیات حفاری
در اعماق سطحی قبل از انجام حفاری باید از عدم برخورد به شریان های حیاتی و تاسیسات زیرزمینی شهری موجود اطلاع حاصل کرد. در صورت اطلاع از وجود چنین موانعی قبل از حفاری و یا برخورد به این موانع در حین حفاری، باید مراتب به همراه راهکار پیشنهادی پیمانکار، در کمترین زمان، به اطلاع دستگاه نظارت رسانده شده و تا قبل از تعیین تکلیف توسط دستگاه نظارت در این خصوص، عملیات حفاری در آن محل متوقف گردد.
عملیات حفاری
به منظور شروع عملیات حفاری، دستگاه حفار باید در موقعیت صحیح و مناسب مستقر گردد. در زمان استقرار دستگاه حفاری، امتداد بازوی حفاری (امتداد گمانه) دستگاه می بایست به طور دقیق تنظیم گردد. امتداد گمانه با استفاده از دو زاویه قائم و افقی تعریف می شود.
در حفاری گمانه ها در روش میخ کوبی خاک، عمدتا از هوای فشرده برای تخلیه خرده های حفاری (Cuttings) استفاده می شود. در زمین های ریزشی استفاده از آب برای تخلیه گمانه، به علت تشدید ریزش، مجاز نمی باشد. مگر در شرایط خاص و با تایید دستگاه نظارت. در صورت نیاز به آب برای حفاری، باید زلال و با کیفیت مناسب استفاده کرد.
در زمین های بسیار ریزشی که عملا امکان حفاری و نگهداری گمانه با قطر مورد نظر وجود ندارد می بایست از روش هایی مانند تزریق و حفاری مجدد و یا غلاف گذاری در حین حفاری استفاده گردد.
در صورت استفاده از روش تزریق و حفاری مجدد در حین حفاری، غلظت دوغاب در حدود 3 به 1 تا 1/5 به 1 توصیه می شود.
پس از اتمام علمیات حفاری، گمانه باید در اسرع وقت نیل گذاری گردد. بدین منظور، حتماً باید نیل مربوط به گمانه با تمام تجهیزات مطابق نقشه ها و مشخصات فنی حاضر یا دستور دستگاه نظارت، در محل آماده بوده و پس از اتمام عملیات حفاری گمانه و اخذ تاییدیه دستگاه نظارت، در داخل گمانه جایگذاری گردد.

روادارهای مجاز

در گمانه های حفاری شده، میزان انحراف مجاز مشخصات گمانه نسبت به نقشه های اجرایی به شرح ذیل می­‌باشد:

  • طول حفاری شده: 10- سانتی متر

  • قطر حفاری: 5- میلیمتر

  • زاویه قائم: 2± درجه

  • زاویه افقی: 5 ± درجه

  • جابجایی قائم: 10± سانتی متر

  • جابجایی افقی: 5% فاصله افقی یا حداکثر 10± سانتی متر، یا طبق نظر دستگاه نظارت

نیل گذاری

براساس این مشخصات فنی و نقشه ها ابلاغی، دستورالعمل ها و مصوبات مربوط، پیمانکار موظف به تجهیز کامل کارگاه و اجرای صحیح، کامل و بی نقص کلیه عملیات مرتبط با نیل گذاری و انجام آزمایش های کنترل کیفی می باشد.
میلگرد
خصوصیات میلگرد: میلگردهای فولادی براساس مقاومت مشخصه طبقه بندی می شوند. میلگردهای مصرفی از نوع A III با حداقل مقاومت مشخصه (مقاومت تسلیم کششی) معادل fy=4200kg/cm2 می باشد.
میلگرد مورد استفاده در نیل ها باید از نوع آجدار باشد.
قطرهای مذکور در نقشه ها برای میلگردها، در صورتیکه آجهای روی میلگرد منقطع باشد برابر قطر مقطع  دایره­ای شکل میلگرد بدون نظر گرفتن آج می باشد، در صورتیکه آجهای میلگرد پیوست باشد، قطر میلگرد را می توان برابر قطر میلگرد صاف هم وزن آن در نظر گرفت.
هرگونه تغییر در مشخصات میلگردها صرفاً با مجوز دستگاه نظارت امکان پذیر می باشد.

فاصله نگهدارها

برای نگهداشتن میلگرد در داخل گمانه با فاصله مناسب از جدار آن، به منظور تامین حداقل پوشش دوغاب اطراف میلگرد جهت تامین مقاومت چسبندگی مورد نیاز بین میلگرد و دوغاب در زنجیره انتقال نیرو بین خاک و میلگرد، استفاده از قطعات تثبیت میلگرد موسوم به فاصله نگهدار،Spacer  یا Centralizer ضروری است.
جنس، ابعاد، تعداد و فاصله بین اسپیسرها و سایر قطعاتی که برای تثبیت میلگردها در جای خود به کار می روند، باید به نحوی انتخاب شوند که علاوه بر ایجاد پوشش تزریق لازم دور میلگرد، مانع جریان دوغاب نشوند و نقاط ضعف از نظر مقاومت و پایایی ایجاد نکنند. فاصله نگهدارها معمولا از PVC، پلی اتیلن (HDPE) و یا سایر مواد سینتتیک ساخته می شوند. حداقل ضخامت دوغاب اطراف میلگرد برابر 25 میلیمتر یا مقدار مندرج در نقشه های اجرایی می باشد، لذا ضخامت (ارتفاع زایده ها) فاصله نگهدارها باید به گونه ای انتخاب گردد که پوشش دوغاب مورد نظر را در اطراف نیل در داخل گمانه فراهم نماید. شکل و ابعاد فاصله نگهدارها، با توجه به قطر میلگرد و گمانه و اندازه شیلنگهای تزریق و سایر ملحقات نیل، نباید به گونه ای انتخاب گردد که احتمال انسداد گمانه وجود داشته و مانع از برگشت مطلوب دوغاب گردد.
فاصله طولی فاصله نگهدارها در طول نیل تابع میزان صلبیت میلگرد می باشد و باید به گونه ای انتخاب گردد که حداقل ضخامت دوغاب در سراسر طول میلگرد تامین گردد، یا به عبارتی میلگرد در حدفاصل بین دو فاصله نگهدار متوالی شکم ندهد. به طور کلی فاصله نگهدارها از هر سر میلگرد نباید بیشتر از 5/0 متر و از یکدیگر نباید بیش از 3 متر فاصله داشته باشند. بهتر است پراکندگی توزیع فاصله نگهدارها در سرتاسر طول نیل تا حد امکان یکنواخت باشد.
شیلنگ های تزریق
برای اطمینان از پرشدن گمانه با دوغاب در حین تزریق، گمانه از بخش انتهایی با دوغاب پر می شود. بدین منظور یک یا چند شیلنگ (بسته به طول نیل و روش تزریق) با طولی حداقل به طول میلگرد (یا اندکی بیشتر) به آن متصل می شود. این شیلنگ که معمولا از جنس PVC یا پلی اتلین HDPE می باشد، به شیلنگ تزریق موسوم می باشد.
با توجه به اینکه تزریق تحت فشار انجام می گیرد، قبل از تزریق، سرگمانه با استفاده از گچ مسدود می گردد. لذا برای خروج هوای محبوس در داخل گمانه در حین پر شدن آن با دوغاب و نیز اطمینان از پر شدن کامل گمانه بوسیله مشاهده خروج دوغاب از سرگمانه، یک شیلنگ به طول حدود 1 متر به سر نیل نصب می کنند. این شیلنگ به شیلنگ هوا یا شیلنگ برگشت موسوم می باشد، شیلنگ هوا به گونه ای به نیل متصل می گردد که حداکثر 5/0 متر آن در داخل گمانه قرار گیرد.
قطر شیلنگ تزریق به طور معمول حدود 20 میلی متر می باشد. جنس و ضخامت آن باید به گونه ای باشد که تحمل فشارهای تزریق (طبق مشخصات فنی، نقشه ها یا دستورالعمل دستگاه نظارت) را داشته باشد.
قبل از اتصال شیلنگها به میلگرد، باید از سلامت و عدم انسداد آنها توسط خاک یا سایر اجرام اطمینان حاصل نمود. سطح بیرونی و داخلی شیلنگها در زمان اتصال به نیل و همچنین نیل گذاری باید کاملا تمیز و عاری از هرگونه آلودگی و آغشتگی به خاک، گل، روغن و غیره باشد.
شیلنگها با استفاده از سیم آرماتوربندی (در فواصل حدود 2 متر) به میلگرد متصل می شود. اتصال شیلنگها به میلگرد نباید باعث آسیب دیدگی (انسداد، پرچ شدن، سوراخ شدگی، لهیدگی) آنها گردد.
بهتر است به منظور جلوگیری از انسداد احتمالی انتهای شیلنگ تزریق به علت ورود خاکهای داخل گمانه به درون آن در هنگام نیل گذاری، در انتهای حدود 5/1 متری شیلنگ تزریق چند سوراخ بر روی بدنه آن ایجاد گردد.
به منظور حفظ کیفیت شیلنگها، محل نگهداری و انبار آنها باید به گونه ای باشد که به صورت طولانی مدت در معرض تابش آفتاب و تغییرات شدید دمایی قرا نگیرد. استفاده از شیلنگهای مستعمل (که خواص و وضعیت ظاهری آن تغییر کرده است) پوسیده، معیوب یا بی کیفیت، مجاز نمی باشد.

 

جاگذاری نیل

برای اطمینان از پرشدن گمانه با دوغاب در حین تزریق، گمانه از بخش انتهایی با دوغاب پر می شود. بدین منظور یک یا چند شیلنگ (بسته به طول نیل و روش تزریق) با طولی حداقل به طول میلگرد (یا اندکی بیشتر) به آن متصل می شود. این شیلنگ که معمولا از جنس PVC یا پلی اتلین HDPE می باشد، به شیلنگ تزریق موسوم می باشد.
با توجه به اینکه تزریق تحت فشار انجام می گیرد، قبل از تزریق، سرگمانه با استفاده از گچ مسدود می گردد. لذا برای خروج هوای محبوس در داخل گمانه در حین پر شدن آن با دوغاب و نیز اطمینان از پر شدن کامل گمانه بوسیله مشاهده خروج دوغاب از سرگمانه، یک شیلنگ به طول حدود 1 متر به سر نیل نصب می کنند. این شیلنگ به شیلنگ هوا یا شیلنگ برگشت موسوم می باشد، شیلنگ هوا به گونه ای به نیل متصل می گردد که حداکثر 5/0 متر آن در داخل گمانه قرار گیرد.
قطر شیلنگ تزریق به طور معمول حدود 20 میلی متر می باشد. جنس و ضخامت آن باید به گونه ای باشد که تحمل فشارهای تزریق (طبق مشخصات فنی، نقشه ها یا دستورالعمل دستگاه نظارت) را داشته باشد.
قبل از اتصال شیلنگها به میلگرد، باید از سلامت و عدم انسداد آنها توسط خاک یا سایر اجرام اطمینان حاصل نمود. سطح بیرونی و داخلی شیلنگها در زمان اتصال به نیل و همچنین نیل گذاری باید کاملا تمیز و عاری از هرگونه آلودگی و آغشتگی به خاک، گل، روغن و غیره باشد.
شیلنگها با استفاده از سیم آرماتوربندی (در فواصل حدود 2 متر) به میلگرد متصل می شود. اتصال شیلنگها به میلگرد نباید باعث آسیب دیدگی (انسداد، پرچ شدن، سوراخ شدگی، لهیدگی) آنها گردد.
بهتر است به منظور جلوگیری از انسداد احتمالی انتهای شیلنگ تزریق به علت ورود خاکهای داخل گمانه به درون آن در هنگام نیل گذاری، در انتهای حدود 5/1 متری شیلنگ تزریق چند سوراخ بر روی بدنه آن ایجاد گردد.
به منظور حفظ کیفیت شیلنگها، محل نگهداری و انبار آنها باید به گونه ای باشد که به صورت طولانی مدت در معرض تابش آفتاب و تغییرات شدید دمایی قرا نگیرد. استفاده از شیلنگهای مستعمل (که خواص و وضعیت ظاهری آن تغییر کرده است) پوسیده، معیوب یا بی کیفیت، مجاز نمی باشد.
روادارهای مجاز
در مواردی که رواداری ها بوسیله دستگاه نظارت مقرر نشده باشند، عملیات تهیه و جاگذاری نیل باید در محدوده رواداری های زیر انجام گیرد:

  • طول نیل: 10- سانتی متر

  • پوشش دوغاب تزریق: 2± میلیمتر

  • بیرون زدگی میلگرد از داخل گمانه: حداکثر 25 سانتمتر

تزریق

پیمانکار موظف به انجام تزریق گمانه های نیل و آزمایشات کنترل کیفی، مطابق نقشه های اجرایی و مشخصات فنی حاضر و یا دستورالعمل دستگاه نظارت می باشد.
در طرح تزریق موارد ذیل به طور کامل و دقیق ارائه می شود:
نقشه جانمایی تاسیسات تزریق: شامل محل های سیلو یا دپوی سیمان و دپوی موقت سیمان، موقعیت ایستگاه­های تزریق شامل مخلوط کن ها، همزن و پمپ ها، مسیرهای انتقال، محدوده تحت پوشش هر ایستگاه تزریق، محل و نحوه تامین آب در محل ایستگاه
سامانه مدار تزریق: نقشه نحوه ارتباطات بین قسمت های مختلف یک مدار تزریق شامل مخلوط کن، همزن، مخازن، پمپ، مسیرهای انتقال (رفت و برگشت) دوغاب، حجم سنج، فشار سنج، شیرهای قطع و وصل و کنترل جریان دوغاب، نحوه ارتباط مدار به شیلنگ های تزریق در هر گمانه، باید به طور مشخص، گویا و کامل تهیه گردد.
تجهیزات تزریق: تعداد و مشخصات (حجم و سرعت دوران مخلوط کن ها، فشار و دبی پمپ ها، حجم سنج ها و فشار سنج ها و ...) هریک از دستگاه ها و تجهیزات مورد استفاده درهر یک از ایستگاه های تزریق
نیروی انسانی: تعداد، سابقه و تخصص افراد پیش بینی شده برای انجام کامل و صحیح عملیات تزریق
مصالح: برنامه پیش بینی نیاز مصالح مورد نیاز تزریق از قبیل سیمان، آب، مواد افزدونی و ماسه، متناسب با برنامه زمان بندی انجام پروژه